شما 31 حساب مختلف دارید

در بانک‌های مختلف

با نرخ‌های بهره‌ی مختلف

که هر روز عوض هم می‌شوند

شما به دنبال سود بیشتر هستید

هر روز

پول‌هایتان را کارت به کارت می‌کنید

از این حساب به آن حساب

از آن حساب به این حساب

هر بار مبلغی کارمزد کسر می‌شود

وقتی هم برای کارت به کارت کردن گرفته می‌شود

یک سیستم حسابداری

با یک کارمند

برای شما حساب می‌کند که کدام حساب‌ها چه قدر پول دارند

با این همه تمهید

ثروت شما در حال کاسته شدن است

زیرا کارمزدها و اجرت‌ها از سود‌ها بیشتر شده‌اند

این است حکایت انتقال آب میان حوضه‌های آبریز مختلف در کشور

کارمزد کارت به کارت همان تبخیر و جذب ناخواسته‌ی تحمیل شده است

و اجرت کارمندان همان پولی است که به جای بهینه‌سازی کشاورزی صرف زیرساخت‌های انتقال آب می‌شود

دریای خزر شوری آب معینی دارد که برای ادامه‌ی حیات آبزیان و تعادل در منطقه لازم است. اساساً شوری آب دریاچه‌ها با هم فرق دارد چون به منبع‌های بزرگتر متصل نیستند. دریای خزر یک دریاچه است و از آنجا که بزرگترین دریاچه‌ی جهان است دریا نامیده می‌شود. اگر قرار باشد آب را از یک دریاچه کم کنیم مشکلات زیادی بروز می‌کند از جمله:

الف. ورودی و خروجی آب دریاچه به هم می‌خورد و دریاچه پس روی خواهد داشت. این امر حیات سواحل و گردشگری را تحت تأثیر قرار می‌دهد و دلتاها که محل بسیار مناسبی برای رشد و تعالی طبیعت هستند را از بین می‌برد.

ب. اگر آب را برای مقاصدی ببرند که نمک آن مازاد باشد، قرار است چه اتفاقی برای آن نمک بیفتد؟ نمک را اگر خدای نکرده به همان دریاچه برگردانیم و بر شوری آب اثر بگذاریم که با عنایت به محدود بودن دریاچه قطعی است، مؤثرترین اقدام را در جهت نابودی منابع طبیعی و حیات انسان‌ها انجام داده‌ایم. تغییر شوری دریاچه‌ی خزر (دریای کاسپین) موجب نابودی آبزیان، نابودی صنعت شیلات شمال کشور، از دست رفتن غذا و گسترش بیش از پیش فقر در کشور می‌شود. از طرف دیگر شوری مازاد، لاجرم در منطقه منتشر خواهد شد و پوشش گیاهی آسیب جدی خواهد دید. باید به این نکته‌ی مهم نیز اشاره کرد که آبی که شورتر است تبخیر کمتری خواهد داشت و در نهایت میزان بارندگی شمال کشور و درنتیجه رشته کوه البرز و پوشش گیاهی دامنه‌های شمالی و جنوبی آن نیز تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

اگر از بدبختی‌هایی که قطعاً در اثر اجرای این طرح برای دریای مازندران اتفاق می‌افتد بگذریم. باید ببینیم این طرح چه معایب دیگری دارد:

در حالی که در جاهایی که آب هست به علل مختلف کشاورزی در حال اضمحلال و نابودی باشد، انتقال آب به کویر چه کمکی می‌کند؟ چرا باید آب را به جاهای جدید انتقال دهیم که هم با تغییر الگوی مصرف آب در مناطق کویری ـ که امری بدیهی و قطعی است ـ مصرف آب کل کشور را بالا ببرد (که قطعاً برای کشور ما مضر است) و هم با تبخیر بی حساب و کتاب آب را که با مشقت زیاد در اختیار گرفته‌ایم بر باد دهیم.

چند سؤال دیگر هم می‌توان پرسید:

اگر قرار باشد انتقال آب به کویر کمک کننده باشد، چرا اوّل مشکل سیستان و بلوچستان را حل نمی‌کنیم؟ چرا برای توسعه‌ی کشاورزی در جایی که روزی انبار غلّه‌ی ایران بوده است از دریای عمان آب نمی‌آوریم ؟ اگر قرارداد‌های رژیم ستم‌شاهی باعث عدم ورود آب هیرمند به استان سیستان و بلوچستان شده است و امروز کل استان در خاک عزای آن نشسته است و علاوه بر تعطیل کشاورزی، مشکل آب آشامیدنی و گرد و خاک مردم شریف این استان را به ستوه آورده است، چرا ما از دریاهای آزاد برای این استان آب تأمین نمی‌کنیم.

چرا آب را از استان‌های پر آب کشور به استان‌های دیگر انتقال می‌دهیم و آن قدر افراط می‌کنیم که استان مبدأ خود به مشکل بخورد؟

چند سؤالی که در سطور فوق پرسیده شد ناظر به این است که اگر انسان خود را محق می‌داند این قدر در طبیعت دخالت کند چرا نمی‌خواهد پروژه‌ها را از کم مشکل ترین به پر مشکل‌ترین اولویت بندی کند؟ این امر مطالبه‌ی زیادی است؟

متاسفانه مهندسانی که با عدد و رقم سر مسئولین کلاه می گذارند و آنها را از هیولای کمبود آب می ترسانند و پروژه هایی مانند انتقال آب خزر به سمنان را دیکته می کنند و طرفداران محیط زیست را به بی اطلاعی، بی آماری و احساسی بودن متهم می کنند، فقط کافی است یک حساب سرانگشتی انجام دهید و ببینید که هدف آنها از این جو سازی ها و عددسازی ها چیست؟ پروژه شیرین سازی آب خزر و انتقال آن به سمنان 6 هزار میلیارد تومان (و برآورد دقیق تر آن 9 هزار میلیارد تومان) بودجه می خواهد.

البته در این محاسبه فقط هزینه اجرای پروژه در نظر گرفته شده و خسارت های اکولوژیکی دیده نشده است. این رقم البته در ادبیات مالی ما چندان بالا نیست، فقط 2-3 واحد اختلاس است. جمعیت شهر سمنان فقط 260 هزار نفر است. معنای آن این است اگر این پول بین تک تک مردم سمنان توزیع شود به هر سمنانی 23 میلیون تومان و به هر خانواده سمنانی 92 میلیون تومان! می رسد. اگر به کل ساکنان استان هم داده شود به هر نفر 8 میلیون تومان می رسد.

آدم باید خیلی احمق باشد که فکر کند این پروژه برای رفاه مردم و نجات آنها از کمبود آب است. فقط جالب است مقایسه کنید که در این کشور حاضرند برای تامین آب مردمان شهری کویری چنین پولی هزینه شود ولی بودجه یک تز فوق لیسانس در دانشگاه مادر کشور فقط 300 هزار تومان است! این 300 هزار تومان حتی پول یک شب اقامت دو نفر در هتلی در سمنان را هم پوشش نمی دهد.

منبع: telegram.me/maktubat

شرکت چند ملیتی (ژاپنی) Kyocera کار روی پروژه‌ای را آغاز کرده است که بنا است بزرگترین نیروگاه خورشیدی شناور جهان شود. نیروگاه در حال ساخت روی یک دریاچه در منطقه‌ی Chiba در ژاپن است و پیش بینی می‌شود بتواند برق مورد نیاز 5000 خانوار را تا اوایل سال 2018 میلادی تأمین کند.

ژاپن که همواره تشنه‌ی فضای بیشتر بوده است تا کنون نیروگاه‌های خورشیدی شناور زیادی ساخته است. این امر به ویژه بعد از فاجعه‌ی اتمی سال 2011 در فوکوشیما سرعت و شدت بیشتری گرفت. خاموش کردن نیروگاه‌های اتمی موجب واردات سوخت‌های فسیلی بیشتری به ژاپن شده است که تحقق تعهدات ژاپن برای کاهش آلودگی‌های ناشی از این سوخت‌ها را با ابهام روبرو کرده است.

منبع: http://bit.ly/1SbgPFv

دپارتمان آب و انرژی لس آنجلس طی هفته گذشته از سیستم جدیدی برای حفاظت از کمیت و کیفیت آب شهری پرده برداشت و این سیستم جدید چیزی نیست جز هزاران توپ مشکی رنگ که قرار است روی سطح مخازن آب غوطه ور شده و مانع بخار آب شوند.

روز دوشنبه، ۲۰ هزار توپ مشکی رنگ دیگر، که هر کدام ابعادی در حدود یک گریپ فروت دارند به درون مخزن آبی در سیلمار کالیفرنیا ریخته شدند تا سطح مخزن ۱۲ میلیارد لیتری به طور کامل توسط ۹۶ میلیون توپ مشکی رنگ پر شود.

نقش این کره های مشکی رنگ که «توپ سایه» لقب گرفته اند بسیار ساده است. با قرار گرفتن اجسام پلاستیکی که نسبت به دیگر مواد قدرت انتقال گرمای کمتری دارند، میزان بخار آب و تبخیر به شدت کاهش می یابد. در حقیقت، حضور توپ ها این امکان را می دهد تا به میزان ۱٫۱ میلیارد لیتر از تبخیر آب به صورت سالیانه جلوگیری شود.

از ۱۵ سال پیش تاکنون، کالیفرنیا با بحران خشکسالی و کم آبی روبرو بوده و براساس گزارش ها و محاسبات، چنین رویدادی طی ۱۲۰۰ سال اخیر بی سابقه بوده است. در ماه آپریل، جری براون، فرماندار کالیفرنیا اعلام داشت با کاهش ۲۵ درصدی مصرف آب در سراسر ایالت، قصد دارد این مشکل را تا حدودی مدیریت کند.

میزان آبی که توسط این توپ ها ذخیره می شود، می تواند میزان آب آشامیدنی سالانه ۸۱۰۰ انسان را شامل شود. البته اگر فکر می کنید این راه احمقانه به نظر می رسد و هزینه گزافی روی دوش مقامات کالیفرنیا گذاشته، سخت در اشتباه هستید.

هزینه تولید هر توپ ۳۶ سنت بوده و هر راه دیگری مثل ساخت روکشی عظیم، هزینه ای بیش از ۳۰۰ میلیون دلار بر گردن فرماندار کالیفرنیا می گذاشته. توپ ها علاوه بر اینکه از تبخیر جلوگیری می کنند، مانع انجام فعالیت های شیمیایی در آب های کلر دار شده و همچنین امکان رویش جلبک نیز بسیار کاهش می یابد.

منبع فارسی: دیجیتانو

منبع اصلی: Newscientist

بالاخره انتظارها تمام می‌شوند. گرد و خاک دارد روی گربه‌ی وطن اثر می‌گذارد. از غرب خبر می‌رسد جنگل‌های خشک و خاک گرفته راحت می‌سوزند و سهم گرد و خاک این است که باعث خشکی بیشتر می‌شود. گرد و خاک در هوا بسیار مخرب است. بررسی عدد خسارت ناشی از گرد و خاک خود موضوع بسیاری از پژوهش‌ها است.

اما چرا نمی‌توانیم یا بهتر بگوییم نتوانسته‌ایم؟! هر چه هست آب در ایران نایاب نیست. جمعیت هم که دوبرابر و سه برابر نشده است، پس مشکل کجاست؟