در دور دوم هدفمندی یارانه‌ها که در بهار 93 کلید خورد، بهای بنزین معمولی از 700 تومان برای هر لیتر به 1000 تومان افزایش یافت. اما به اعتقاد نویسنده این افزایش جز انتقال دسته ای از خودرو سواران به حمل نقل عمومی یا جبر آنان به پیاده روی بیشتر ثمری نخواهد داشت.

نکته‌ی کلیدی این موضوع این است که در دوره‌ی قبلی افزایش قیمت بنزین و ارایه‌ی یارانه‌های نقدی افراد دارای این راه حل بودند که خودروی خود را با خودروی بهتری از نظر مصرف سوخت معاوضه کنند، اما امروز به علت افزایش بسیار زیاد قیمت خودرو، کمبود عرضه‌ی خودروهای بهینه ی داخلی و دست نیافتنی بودن خودروهای کم مصرف خارجی برای اکثریت مردم این راه حل برای اکثریت مردم وجود ندارد.

بنابراین افزایش قیمت سوخت در مقطع فعلی سطح تکنولوژی احتراق عمده خودروهای تردد کننده در جاده‌های ایران را ارتقا نمی دهد.

این امر موجب می‌شود تا راه بهینه سازی مردود گردد و افزایش هزینه‌ی نهایی حمل و نقل منجر به افزایش تورم شود.